Brezhoneg Bro-Vear

Kemeret en defe ar ger "gardrobenn" plas "angromenn" en hom brezhoneg neuze ?

N'anavezen ket.

Gant ar pezh 'teus laket aze (ha surtout ar frazenn "miñsonardaj baz er water 'meint tulodein are") e lârfen a-walc'h e talv tulodiñ e-unan kement ha "kanañ/ober trouz" pa gomzer deus loened...

Pegoulz e ri dimp ur staj tunodo ?

Klevet gant ur paotr deus Tonkedeg, ganet eno : ha d’ar c’houlz-se ’vije ket... di... diz... diz... dizou... dizouret ma kerez an douaroù evel e vez graet bremañ, bremañ e vez graet pejoù trañcheoù, hag eu... e vezont... e vezont eu... hag e vez lemet an dour, hag en em... e vezont didouret ma kerez...

menajoù klevet [meˈnaˑʒu] e Planiel.

Bremañ on sur n'eo ket dispareset-lipr an dibenn [-u], han-se zo un (tamm) "variezon lipr" etre [-o] hag [-u] evel dibenn al liester (an tu-kreñv o vezañ gant [-o] evel-just, hag a-bell).

Falc'hun, 1981 (1963), p. 504 Le Tréguier ne fait que très irrégulièrement la mutation d > z (cf. Leclerc, Gr. bret. pp. 17 et 20). La figure 52 entoure de la ligne fermée c la région où l'on dit da dibi au lieu de da zibi , "à manger", c. 105. On voit que la bordure occidentale du Tréguie...

Favereau, 1997, p. 147

Quelques mutations sont assez irrégulières, surtout celle de D en Z. Inconnue ou presque en Trégor (sauf verbes parfois), elle tend à devenir irrégulière ailleurs si elle n'est pas vraiment pertinente.

/tə/ a vez klevet aliesoc'h evit na soñjen un toullad bloavezhioù zo

Jackson Kenneth, A historical phonology o Breton , 1986 (1967), p. 312 The Pr.B. lenition of d was ð, later _, which became z in certain dialects but was totally lost in others. In initial position, however, the _-was not lost, and it appears almost everywhere as z- in the modern dialects, apart fro...

Hewitt, Review article : a cutting-edge analysis of Breton phonological data, 2019, p. 27 Even in T, which is commonly said not to lenite d-, d- is lenited in numerous contexts, just not after the article (as everywhere), in lenitable adjectives after feminine singular or masculine plural human ˌoen...

an Du (tezenn, 1978, p. 255) :

la mutation de /d/ est erratique : certains font la mutation /d/ -> /z/ après le possessif masculin, et là seulement ; d'autres ne la font jamais :
i dorn (le plus fréquent) ; i zorn (quelques familles seulement) "sa main à lui"