Stummioù : voulenn ; voullenn ;
ur voulenn wenn
['vu:lən wɛn]
une boule blanche [au bout des épingles à cheveux]
Lusien Karluer, 1928, Bear (dastumet gant Tangi)
▶ pa ne vez ket digor... me 'meus klevet ordin lâret hañ, 'h ae ar voulenn-dan evel-se, ha ma mamm a lâre ha... e vez... ma vez digor e vez an aer, 'h a etrezeg, a-hent-all e terc'he da c'hoari en-dro 'ba 'n ti ma vez ket mann digor bet
[pa ve kə djɔr me møs klɛw ɔr’din ’lɑ:rəd ɑ̃ hɛ ˌvulən’tɑ̃:n vi’se a mə vɑ̃m lɑ:r a ve djɔr ma ve djɔr ve nɛ:r hɑ ’trœskə hɛn’dɑl ’dɛrhɛ də hwɑj ndro: ban ti: ma ve kə mɑ̃n djɔr bet]
quand c'est ouvert... j'ai toujours entendu dire hein, que la boule de feu allait comme ça, et ma mère disait... que c'est... que si c'est ouvert il y a de l'air, elle va dans cette direction, autrement elle continue de tourner dans la maison si rien n'est ouvert
Lusien Karluer, 1928, Bear (dastumet gant Tangi)